Οι ανάγκες των ιδιοκτητών για άνεση και περίσσεια χώρου υπαγόρευαν την εξάντληση της επιτρεπόμενης δόμησης μέσω της καλύτερης δυνατής εκμετάλλευσης του οικοπέδου.
Η κατοικία ακολουθώντας έτσι στη κάτοψη της το περίγραμμα του οικοπέδου αναπτύσσεται “πρισματικά” σε δυο βασικούς ορόφους.
Στη διάρθρωση του εσωτερικού έμφαση δίνεται στην “συνέχεια” του χώρου όσον αφορά τις ζώνες καθημερινής λειτουργίας εξασφαλίζοντας αίσθηση ευρυχωρίας και διαμπερή αερισμό και φωτισμό ένω τα υπνοδωμάτια και οι βοηθητικοί χώροι μελετούνται κατάλληλα ώστε να μην στερούν ιδιωτικότητας αλλά και άνετης πρόβασης.
Μορφολογικά το κτίριο μοιάζει να “ξεπηδά” απο το έδαφος καθώς η σύγχρονης τεχνολογίας κατασκευή επενδύεται και συμπληρώνεται απο παραδοσιακά “γήινα υλικά” όπως η πέτρα και το ξύλο. Η λιτή γεωμετρία του όγκου έτσι εντάσσεται ομαλά στις οργανικές μορφές του τοπίου.